Περνούν οι μέρες και τίποτα από αυτά που συμβαίνουν γύρω σου δεν περιγράφεται με λέξεις .Ο καιρός αν και τέλη Σεπτέμβρη θυμίζει περισσότερο αρχές Ιούνη.Ο κόσμος αγωνιά για το πώς θα περάσει ο χειμώνας.Από τώρα μετρούν ανάποδα για την διανομή του πετρελαίου και πόσοι από εμάς θα μπορέσουν να ζεσταθούν και φέτος.Η τηλεόραση ανακυκλώνει συνεχώς τα ίδια και τρομοκρατεί τον κόσμο.Την γιαγιά στο χωριό,την άνεργη μάνα,τον wanna be συνταξιούχο.Τα κέντρα των πόλεων γεμίζουν αγανακτισμένο κόσμο που δεν αντέχει πια.Τρομοκρατημένοι και τρώγοντας τα νύχια μας παρακολουθούμε το γελοίο παζάρι των μέτρων.Θα ψηφιστούν ,δεν θα ψηφιστούν ,θα βγούμε από το ευρώ,δεν θα βγούμε, πετάει ο γάιδαρος ,πετάει.
Προσπαθούμε να είμαστε αισιόδοξοι και να μην το βάλουμε κάτω.Πως;Κανείς δεν μας δίνει ελπίδα.Έχουμε φτάσει στα υποτιθέμενα καλύτερα χρόνια της ζωής μας.Μούφα.Μόνο μιζέρια,παραγκωνισμός και σαπίλα.Τίποτα δεν σ αφήνει να ζήσεις όπως θέλεις.Και δεν μιλάω για τα λεφτά.Μιλάω για τα όνειρα ,για τις ελπίδες και για την ζωή.Για την ζωή που πάνε να μας κλέψουν.Που μας θέλουν φυτά να παρακολουθούμε τις τελευταίες εξελίξεις.Εκεί πρέπει να γίνει η ανατροπή.Και έχοντας μια τελευταία ελπίδα πιστεύω ότι θα γίνει.Εγώ τουλάχιστον θα προσπαθήσω να την κάνω.Όχι για μένα.Για το μικροσκοπικό κορμάκι που κοιμάται δίπλα μου.
Ουφ τα πα!!!!!!!!!
Όχι που δεν θα τα λεγες .. λες και κρατιέσαι και ποτε .... :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαυτό λοιπον για να ξεχαστούμε ακόοοομη περισσοτερο αυριο το μεσημέρι να μου χεις το .. parking (μπαμπά) ξεκούραστο .. έχουμε beering .. tsipoyring .. vodking .. οτι λαχει βρε αδερφέ!
(Να βάλουμε να βάζουν και οι ανώνυμοι κανα σχολιάκι ε????)