Ταξίδι.....

Η ιστορία με τα βιβλία κρατάει χρόνια.Εκτός ότι μ'αρέσει να διαβάζω βιβλία και να ταξιδεύω μέσα στις σειρές των προτάσεων , αυτό που απολαμβάνω πραγματικά είναι η απόκτηση του από την αρχή.Μπαίνω στο βιβλιοπωλείο και ρουφάω μια γερή δόση από αυτό το υπέροχο άρωμα που  έχουν τα καινούρια βιβλία.Μέτα χάνομαι στους διαδρόμους.Δεν είμαι ειδική στο να διαλέγω  , μπορώ να πω ότι πολλές φορές έπεσα στην παγίδα του ευφάνταστου εξώφυλλου. Συνεχίζω το ταξίδι μου ανάμεσα στα ράφια και πιάνω στα χέρια μου ότι μου κινεί την περιέργεια.Γίνομαι κηπουρός , διακοσμητής , ντετέκτιβ , ψυχολόγος , μικρό παιδί. Λευκώματα με γυαλιστερό εξώφυλλο , εγκυκλοπαίδειες πολλών κιλών ,μυθιστορήματα με ευρηματικούς τίτλους.Όλα κρύβουν ένα καινούριο κόσμο μέσα τους που περιμένει να τον ανακαλύψω. Δεν ξέρω πραγματικά τι να διαλέξω.Ποιο να πάρω και ποιο να αφήσω πίσω.Το τηλέφωνο με επαναφέρει στην πραγματικότητα.
-Που είσαι ο μικρός άρχισε να δυσανασχετεί!!!
-Εεεεερχομαι.

Φεύγω ικανοποιημένη και με μια μικρή σακούλα στα χέρια.Πήρα και στο Βασίλη το εισιτήριο για το ταξίδι του στη χώρα του Νικηφόρου με το ασθενοφόρο! Εγώ θα μοιραστώ τα προσεχή βράδια μου με τις "Γυναίκες του Αυγούστου".

Ιφιγένεια εν αυλίδι...

Το θέατρο το αγαπώ.Από πάντα.Ήταν το μεγαλύτερο μου όνειρο.Πάντα διάβαζα , προετοιμαζόμουν αλλά  κάτι με σταματούσε.Ίσως να μην το ήθελα τόσο πολύ ,όπως συζητούσα τις προάλλες με την φίλη μου Τίνα που μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για την τέχνη.Παρόλα αυτά όταν βρίσκω ευκαιρία κυνηγάω πάντα τις καλές παραστάσεις.Και μία τέτοια ήταν η Ιφιγένεια εν Αυλίδι από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βεροίας.

Μία παράσταση καθόλα επίκαιρη.Με μάγεψε.Στην αρχή το σκηνικό με παραξένεψε.Μία λίμνη,μία γραφομηχανή και το τραπέζι με τις  καρέκλες.Στη συνέχεια όμως όλα έδεναν αρμονικά.Με τον κατάλληλο φωτισμό και την υπέροχη μουσική του Κ.Βήτα ζούσες το έργο μαζί με τους ηθοποιούς.Για μένα τα κορίτσια ένας από τους ωραιότερους χορούς που έχω δει.Η κα. Α ντωνοπούλου μαγική φωνή.Σαν να ακουγόταν από κάποιο ξέφωτο η φωνή της.Όλοι οι ηθοποιοί δυνατοί στο λόγο τους και με την δραματικότητα που ήθελε το έργο.Τίποτα πιο πολύ τίποτα πιο λίγο.Δεν θα πω για τους γνωστούς μεγάλους όπως ο κος Χατζησάββας , η κα Καραμπέτη και ο κος Μάινας αλλά για τους δύο που δεν είχα ξαναδεί και μου έκαναν μεγάλη εντύπωση.Η κα Πάππα σαν πορσελάνινη κούκλα ερμήνευε πολύ πειστικά την Ιφιγένεια και σου μετέφερε  το αδιέξοδο που τις είχε γράψει η μοίρα.Ήθελες να κατέβεις και να της κάνεις μια μεγάλη αγκαλιά, έτσι λεπτεπίλεπτη πως την αντίκριζες.Από την άλλη ο κος.Στάνκογλου δυνατός στρατηλάτης, ήταν ένας αξιόλογος Αχιλλέας που με την πυγμή της φωνής και και του αναστήματος του πάνω στη σκηνή, ακόμα και μέσα στην Τροία τον έβλεπες.

Ευχαριστώ όλους τους συντελεστές για το ταξίδι που μας πήγαν την προηγούμενη εβδομάδα.

Κουζίνα....not

Είναι γνωστό της φύσης και των φίλων μου ότι εγώ και η μαγειρική είμαστε δύο δρόμοι που κάπου κάπου συναντιόμαστε όμως κάνουμε και πολύ καιρό να τα πούμε!Πέραν των γνωστών συνταγών βλέπε μακαρόνια ,κανα τουρλού,κανα αρακά( γενικά το λαδερό το τρώμε πολύ αναγκαστικά γιατί είναι κομματάκι εύκολα) η φαντασία μου είναι φτωχή!!!Σήμερα όμως μιας και η αίτηση διαζυγίου είναι κοντά ,και θα χει και δίκιο ο άνθρωπος ,είπα να πρωτοτυπήσω.Καλά μην τρελαθούμε δεν έφτιαξα και πάπια με ανανά!Ένα ρυζότο με κοτόπουλου και κάρυ!Και ωωωωωω!!!!!τι έκπληξη τρωγόταν.Και μπορώ να πω ότι ήταν και νόστιμο.Μια περηφάνια με κατέκλυσε και φούσκωσα σαν παγόνι.Δεν είναι και λίγο έτσι δεν είναι?????Ναι ναι απαντάμε στην τρελή.
Πάντως αν με ρωτάς ζηλεύω πολύ τους ανθρώπους με φαντασία στην κουζίνα.Που τα βρίσκουν και τα κάνουν απορώ!Να! βλέπω κάτι εικόνες σαν τις παρακάτω και αναρωτιέμαι : εγώ πότε θα γίνω μαγείρισσα????

Το κοτοπουλάκι πάντως ήταν πολύ εύκολο.Ρίχνουμε σε λάδι ψιλοκομμένο κρεμμύδι ,πράσινη πιπεριά ,καρότο ,στήθος κοτόπουλο σε κύβους ,ρύζι,αλάτι,πιπέρι και μισή κουταλιά του γλυκού κάρυ.Τα τσιγαρίζουμε για 5 λεπτά και σιγά σιγά προσθέτουμε το νερό ανακατεύοντας συνέχεια μέχρι να χυλώσει.Και σε τρία τέταρτα με μία ώρα σε μεσαία φωτιά έτοιμο!!!!!!Καλή μας όρεξη.....

Διακοπές τέλος......(part 2)

Μπορεί να γυρίσαμε όμορφες παραλίες,να σκίσαμε τα κύματα στα δυο(χοχοχοχο το άλλο με τον τοτό το ξέρεις)να καήκαμε από τον ήλιο άλλα δεν μείναμε μόνο εκεί!Τα βράδια μας τα γυρίσαμε και τα ήπιαμε δεν μπορώ να πω!!!!Όχι υπερβολές γιατί η πρόνοια θα μας μάζευε.Λίγο και κάλο! Πολύ  φαΐ για κακή τύχη της ζυγαριάς μας!Αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο είναι τα δύο κιλά παϊδάκια που σακατέψαμε τέσσερα άτομα!!!!!Για αποφυγή της ξεφτίλας ,ντοκουμέντα από αυτό το τσιμπούσι δεν έχω.Έχω όμως από τα τέλεια γλυκά που φάγαμε στο Αργοστόλι και που σαν να μην έφθανε η πρώτη φορά πήγαμε και δεύτερη.Και για του λόγου το αληθές

Πεντανόστιμα και σπιτικά από την μητέρα του ιδιοκτήτη δεν μπορούσες να σταματήσεις!Το μαγαζί ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.Μόνο το όνομα του έφθανε για να με πείσει.Chocolatata!Πως να πεις όχι σε μαγαζί με αυτήν την επιγραφή!

Τώρα λοιπόν που ξαναβλέπω τις φωτογραφίες και μου έρχονται στο μυαλό οι εικόνες ,κάνοντας μία σύντομη απογραφή των προηγούμενων ημερών θα πω αντίθετα στο ρεύμα ότι κάθε φέτος και καλύτερα!!!! Γιατί καλό είναι το ποτήρι να το βλέπουμε γεμάτο!Ούτε καν μισογεμάτο!!!

Καλή συνέχεια του καλοκαιριού να χουμε!!!!!!!

Διακοπές τέλος....

Όταν γυρνάς από διακοπές τα συναισθήματα σου είναι ποικίλα.Χαρά που επιστρέφεις στη βάση σου και λύπη για τις όμορφες στιγμές που φύγαν μακρυά.Ευτυχώς που το μυαλό χωρά χιλιάδες αναμνήσεις.
Οι πρώτες διακοπές του Βασίλη περιείχαν πολύ γέλιο .πολύ θάλασσα ,πολλές βόλτες και γενικά όλα τα ζήσαμε πολύ.Από τη στιγμή που μπήκαμε στο αυτοκίνητο στις τρεις το χάραμα είχαμε έναν παιδαριώδες ενθουσιασμό.Άδεια η πόλη ξεκινήσαμε με έναν γεμάτο φούσκα και διάθεση ανεβασμένη.

Το ταξίδι μεγάλο οι εικόνες όμως μαγικές.Για πρώτη φορά στη ζωή μου εκτίμησα την ανατολή και τα χρώματα που παίρνει ο ουρανός την ώρα εκείνη.Δεν ξέρω αλλά νομίζω ότι από την ημέρα που αποκτήσαμε τον μικρό εικόνες σαν την παρακάτω τις αντιλαμβάνομαι διαφορετικά.

Νωρίς το πρωί φθάσαμε στην Βασιλική και πήραμε το πρώτο πλοίο για να περάσουμε στην Κεφαλλονιά.Οι τρεις μας ενθουσιασμένοι λες και μας είχαν κλεισμένους στο κλουβί.

Μετά από μία ώρα ήμασταν Φισκάρδο και βουρρρρρ για Ληξούρι.Χαθήκαμε δεν θα πω ψέμματα.Πολλές στροφές ,πολλά χιλιόμετρα πιο πριν δεν θέλει και τίποτα για να χάσεις μια πινακίδα.Να ναι καλά ο άγιος gps τον βρήκαμε τον δρόμο.Και έτσι επισήμως άρχισαν οι διακοπές μας.Μέναμε σε ενα καταπληκτικό σπίτι στο χωριό Χαβδάτα λίγο πιο έξω από το Ληξούρι.Και κάπου εδώ θα με συγχωρέσετε γιατί θέλω να γράψω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Δημήτρη και την Ελευθερία για την υπέροχη φιλοξενία και την απίστευτη παρέα τους.

Το παραπάνω αντικρίζαμε στον πρωινό μας καφέ.Και κάπου στο βάθος όλες οι κακές και μίζερες σκέψεις του χειμώνα χάνονταν.Ο μικρός έτρεχε,έπαιζε,ανέβαινε τις σκάλες (αυτή η τελευταία ανακάλυψη δεν μας ήταν και τόσο ξεκούραστη) γελούσε με την καρδιά του.Και μετά σου λέει οτι ο αέρας δεν κάνει την διαφορά.Οι παραλίες του νησιού απίθανες  αν και λίιιιιιιιγο βαθιές.Πεντακάθαρες και αναζωογονητικές.

 Για πρώτη φορά στα Επτάνησα ενθουσιάστηκα.Οι άνθρωποι πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικότατοι.Αν λύσουν και το θεματάκι του είμαι στο χωριό και αφήνω το αυτοκίνητο στη μέση του δρόμου για να πάρω λεμόνια  όλα θα είναι άψογα.

συνεχίζεται...........

Σαββατοκύριακο ήταν και πέρασε...

Αν είσαι από τους τυχερούς-άτυχους και δεν βρίσκεσαι σε κάποια παραλία να σου χτυπάει τα πόδια το κύμα και να τρως τους υπέροχους λουκουμάδες που μόνο στη θάλασσα έχουν τόσο υπέροχη γεύση μην σκας.Δεν είσαι ο μόνος.
Η πόλη είναι άδεια και το λιγότερο που αισθάνεσαι είναι ότι σου ανήκει.Σάββατο πρωί και το ξυπνητήρι ,ο Βασίλης ντε ,άρχισε να κελαηδάει από τις 6:30.Γαλατάς θα γίνει να μου το θυμηθείτε!!Αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε την άδεια πόλη.Φάγαμε το πρωινό μας και έτοιμοι προς αναχώρηση.Οι δρόμοι άδειοι , τα πάρκινγκ ελεύθερα(αυτό έπρεπε να το αποθανατίσω και να το κοιτώ με νοσταλγία το χειμώνα)και εμείς οι δυο ανάμεσα σε τουρίστες και ξεχασμένους κατοίκους της πόλης να ευχαριστιόμαστε το καλοκαίρι.Περπατήσαμε χέρι χέρι την Τσιμισκή , την Μητροπόλεως ,χαζέψαμε τις βιτρίνες με τα μεγάλα αυτοκόλλητα SALES.Κολλήσαμε στα μαγαζιά παιχνιδιών.Και όταν λέω κολλήσαμε το εννοώ γιατί ο Βασίλης έβαλε το μουτράκι του στην βιτρίνα και όλο λαχτάρα μου έδειχνε τα παιχνίδια. 'Αντε να εξηγήσεις σε ένα παιδάκι 13 μηνών ότι όλα τα φορτηγά και όοοολες οι μπάλες δεν είναι δικά μας.

Φτάσαμε στο Λευκό Πύργο και αφήσαμε τον ήλιο να μας κοκκινίσει τα μάγουλα.Ξαπλώσαμε στο γρασίδι και ατενίσαμε τα καράβια που κάνουν βουμ-βουμ.Μα και τα αυτοκίνητα βουμ-βουμ κάνουν.Ναι στη γλώσσα του παιδιού μου όλα τα μεταφορικά μέσα κάνουν βουμ-βουμ.Και εγώ συμφωνώ μαζί του.

 Κυριακή πήραμε τον φούσκα και πήγαμε εκδρομή στη Βέροια στην προγιαγιά του Βασίλη και δικιά μου αδυναμία.Η αλήθεια είναι πως ακόμη και τώρα που έχω γίνει μαμά σαν φτάνω στην Βέροια και πάω στη γιαγιά μου νιώθω σαν να είμαι και πάλι 10 χρονών.Πολλά καλοκαίρια σαν παιδιά μαζί με την αδερφή μου τα περάσαμε εκεί.Καλοκαίρια γεμάτα βόλτες με τα ποδήλατα , μεσημεριανούς ύπνου ,αραλίκι στην βεράντα με καρπούζι και πολλά πολλά παγωτά.Γιατί η γιαγιά δεν μας χαλούσε ποτέ χατίρι.Ακόμη και τώρα.Κρυφοχαίρομαι που δεν χαλάει χατίρι ούτε στον γιο μου.Που την βλέπω μέσα από τα μάτια του Βασίλη να φωτίζεται το πρόσωπο της και να ξαναγίνεται και αυτή μικρό παιδί.

Οι αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια είναι πλούσιες και περιλαμβάνουν πολλή αγάπη,πολλές βόλτες ,πολλά παιχνίδια και πολλά σαρμαδάκια.Γιατί είναι το αγαπημένο μου φαγητό και η γιαγιά μου μου κάνει πάντα την έκπληξη.Γιατί έτσι είναι η Γαρυφαλλίτσα.Η καλύτερη γιαγιά του κόσμου και δεν μου χαλάει χατίρι ποτέ.Αμ'πως!!!!!

Γιατί έτσι....

Αυτές τις μέρες δεν βολτάραμε παρά μόνο κάποιες γραφειοκρατικές υποθέσεις που έπρεπε να κλείσουν!Τίποτα το ιδιαίτερο και τίποτα το συγκλονιστικό!
Και όμως μια βόλτα στην παραλία της πόλης άξιζε για να γεμίσει την μέρα μου.Είχα χρόνια να περπατήσω  χωρίς άγχος.Δεν θυμάμαι καλά καλά την τελευταία μου φορά με τόσο ελεύθερο χρόνο.Αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ.Ένας παγωμένος καφές,άνετα σανδάλια ,ο μικρός σπίτι και εγώ μόνη μου να κοιτάω την θάλασσα και να κάνω όνειρα!Όνειρα για εμένα και την οικογένεια μου.Σχέδια κοντινά και μακροπρόθεσμα.
Περπατούσα στην άκρη του δρόμου και σκεφτόμουν ότι πραγματικά μπορείς να περνάς καλά και χωρίς τυμπανοκρουσίες.Έτσι απλά.Ήταν όλα τόσο ήσυχα όμως και τόσο θορυβώδης. Εγώ επέλεγα τι θα ακούσω και τι θα με ενοχλήσει.
Σαν αυτή την στιγμή.Είμαι στη βεράντα μου και γράφω ενώ πιο εκεί μάνα και κόρη μαλώνουν.Δύσκολη η εφηβεία!!!Όλα αυτά δεν με αγγίζουν.Γιατί διαλέγω να απολαύσω το στριφτό μου τσιγάρο αυτήν την ζεστή νύχτα ,στο μπαλκόνι μου νιώθοντας την αγάπη που έρχεται μέσα από το σπίτι, από τους δύο σημαντικότερους ανθρώπους της ζωής μου.Γιατί αυτά αξίζουν.
Γιατί?Γιατί έτσι.....

Βόλτες...

Έτοιμοι?Φύγαμε.

Φορέσαμε τα σανδάλια μας και ξεκινήσαμε οικογενειακώς τις βόλτες.Η μέρα αρκετά ζεστή αλλά ανεκτή.Πρώτος μας σταθμός φυσικά το δεύτερο σπίτι μας το Urban στη Ζεύξιδος.Να φανταστείς ότι ο Βασίλης , το τέκνο μας ,πρώτα πήγε εκεί και μετά σε παιδική χαρά.Να ανησυχήσω???Είναι βλέπεις και το dna επικίνδυνο!!!Και εγώ και ο μπαμπάς του κώλο μετά συγχωρήσεως δεν βάζαμε κάτω.Τέλος πάντων το προσπερνώ και συνεχίζω.Το urban που λέγαμε είναι το μαγαζί μας.Το αγαπάμε και το πονάμε σαν δικό μας.Είναι που και οι ιδιοκτήτες είναι φίλοι , ένας εκ των οποίων και νονός του τέκνου μας.Είναι μαγαζί που σε κάνει να νιώθεις άνετα ,να χαλαρώνεις , να πίνεις ωραίους καφέδες (το σημειώνω γιατί ο καφές είναι λατρεία μου και σπάνια τον ευχαριστιέμαι) ,να ακούς ωραίες μουσικές και να βλέπεις και ωραίες φάτσες της πόλης.

Για να μην αδικήσω όμως και τα υπόλοιπα μαγαζιά του δρόμου οφείλω να σημειώσω οτι και το Σπίρτο και η Pasta flora και η Ζεύξιδος είναι μέρη που αξίζουν να τα επισκέπτεσαι!


Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας από τα χέρια του νονού αka Ψηλός aka Θανάσης και το ευχαριστηθήκαμε

 συνεχίσαμε την περιήγηση μας στην πόλη , κάνοντας βόλτες με το αυτοκίνητο μιας και ο ουρανός ήταν καταπληκτικός με φωτεινές αχτίδες να ξεπροβάλλουν από τα μαύρα σύννεφα .Γυρίσαμε όλη την πόλη μέσα στο φούσκα(θα σας μιλήσω και γι αυτό)Καταλήξαμε στο γνωστό σε όλους ikea γιατί από εκεί πάντα θέλεις κάτι , πάντα κάτι λείπει.Αυτή τη φορά συγκρατηθήκαμε.Η μάλλον για καλή τύχη της τσέπης μας δεν βρήκαμε κάτι που να μας κάνει το κλικ!Αφήσαμε το όνειρο του shopping therapy , αφήσαμε και το όνειρο του παγωτού μηχανής (ήταν χαλασμένο σνιφ!σνιφ!) λοιποννννν......

Και έτσι κάπως πέρασε η μέρα μας με τον μικρό να μην κλείνει μάτι και μας τους δύο να τον καμαρώνουμε σαν γύφτικα σκεπάρνια για το πόσο έχει μεγαλώσει.

Το κερασάκι της ημέρας ήταν αυτό

Γιατί εμείς στο σπίτι μας όταν λέμε πάρε μαζί σου τα τηλέφωνα το λέμε κυριολεκτικά!!!!!





Style tips:

Φόρεμα hm:29.95e

Εσπαντρίγες:Toms(asos):55.30e