Sto kalo na pas.....

Πάει και αυτό.Πέρασε και άφησε πίσω της τα πάντα!Μια τεράστια οικονομική κρίση,κόσμο σε απόγνωση,ακραία στοιχεία στην καθημερινότητα μας!Σε προσωπικό επίπεδο έναν χαμό , μία διάρρηξη , μια απόλυση και τα νεύρα σε έκτακτη ανάγκη.
Δεν μένω όμως σ αυτά!Ο έρωτας της ζωής μου έκλεισε τον πρώτο του χρόνο , ταξιδέψαμε , σφιχταγκαλιαστήκαμε , γελάσαμε ,διαλογιστήκαμε , φάγαμε , ήπιαμε!!!! Και κάνοντας μία ανασκόπηση μόνο χαμόγελο μου έρχεται!Γιατί όσο μεγαλώνεις όλα μα όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή σου τα παίρνεις σαν μαθήματα.Και ωριμάζεις και σκέφτεσαι και εκτιμάς!!!!!

Καλή και όμορφη χρονιά εύχομαι πάνω από όλα στον γιο μου , στον άντρα μου , στην οικογένεια μου   , στους φίλους της πόλης και στους φίλους της ξενιτιάς που η απουσία τους είναι αισθητή .Κορίννα τα κρασιά είναι διαφορετικά  χωρίς εσένα!!!!ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους!!!!!!!!!!!!Τα λέμε του χρόνου!!!!

3 και σήμερα....

Και φτάνεις τέσσερις μέρες πριν τα Χριστούγεννα.Και η αναγκαστική χαρά των ημερών σε κατακλύζει.Και θέλεις τόσο πολύ να ζήσεις τις γιορτές σαν να ήσουν ήρωας ταινίας.Να ξεχυθείς στα μαγαζιά , να πάρεις για όλους δώρα , να μην καταπιέσεις την καταναλωτική μανία της εποχής , να μην χάσεις πάρτυ για πάρτυ , άφθονο κρασί και γλυκά να γεμίσουν το σώμα σου.Να σκίσεις τα τέλη κυκλοφορίας , το χαράτσι , την εφορία!!!Το καλό ξωτικό των γιορτών να τα σβήσει μαγικά από την καθημερινότητα σου και καμία υποχρέωση να μην βαραίνει την ψυχή σου.
Μπορεί φέτος ότι χαρούμενο και να κάνεις να το κάνεις με μία κρυφή ενοχή για την κατάσταση που βιώνουμε , μπορεί ακόμη και να μην αφήσεις τον εαυτό σου να τα δώσει  όλα στο 100% .Αξίζει όμως να του κάνεις ένα δώρο.Για όλες τις φορές που ήρθες σε αδιέξοδο και είδες τα όνειρα σου να απομακρύνονται πιες , φάε , χόρεψε , χαμογέλα!!!! Γιατί όπως και να το κάνουμε είναι Χριστούγεννα!!!! Καλές γιορτές!!!!!!

Εγώ , ο Σπύρος και η φέτα.........

     Έλενα-laptop σημειώσατε 2.Δεν με θέλει η φετινή χρονιά ,δεν με θέλει!!!!Αυτός λοιπόν ήταν και ο λόγος της απουσίας μου!Το laptop έπεσε!Το laptop έσπασε!Το laptop το χάσαμε για ένα μήνα σχεδόν μέχρι να το αναστήσουν οι τεχνικοί. Και ευτυχώς το ανέστησαν.Και να μαι πάλι εδώ......
     Πολλά έγιναν αυτόν τον μήνα και κάτι ,  που θα αναφέρω εν καιρώ. Ένα από τα πιο συναρπαστικά ήταν το ταξίδι μας στο Βερολίνο.Το alter ego μου είναι κοντά δυο χρόνια εκεί  και η ώρα να της κατσικωθούμε είχε έρθει.
     Με πολύ άγχος , γιατί ήταν η πρώτη φορά που άφηνα το βλαστάρι μας τόσες μέρες , φτάσαμε στο αεροδρόμιο.Chek-in,βαλίτσες . η φέτα που θα ταξίδευε μαζί μας , δυο καφέδες και έφτασε η ώρα της απογείωσης.Σε δύο ώρες ήμασταν εκεί.Εμείς ,τα πράγματα μας και η φέτα που είχε κάνει το γύρο του αεροσκάφους για να τακτοποιηθούν άλλες χειραποσκευές ,κατευθυνόμασταν ήδη για το κέντρο του Αν.Βερολίνου.
     Όταν έρχεσαι για πρώτη φόρα θέλεις να τα ρουφήξεις όλα με την πρώτη.Θαρρείς πως το μάτι δεν αρκεί για να χωρέσει όλες τις εικόνες. Κόσμος περνούσε γρήγορα γύρω μας , κτίρια ορθώνονταν επιβλητικά μπροστά μας ,δυνατοί ήχοι μας κατέκλυζαν.Είχε ήδη νυχτώσει και ας ήταν μόλις 16:30.
       Όταν βρίσκεσαι σε μια τόσο όμορφη πόλη με τον σύντροφο σου και συναντάς και τις κολλητές σου τότε καταλαβαίνεις ότι η πενταήμερη δεν ήταν τίποτα!!!!
        Ένας ζεστός καφές σ ένα μέρος που μέχρι χθες έβλεπα  μόνο στην οθόνη του υπολογιστή μου!!!!Μαγαζιά που μου αρκούσε να τα χαζεύω.Μουσεία , αξιοθέατα και το τείχος έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μας.Ειδικά το τείχος όταν το βλέπεις  δεν μπορείς παρά να ανατριχιάσεις!!!!
        Περπάτημα , φαΐ , γενέθλια , γέλια .τσούγκρισμα των ποτηριών και συζητήσεις για το πόσο αλλάζουμε και πόσο ίδιοι μένουμε όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί........
       Θέλω να ευχαριστήσω τα κορίτσια μου για τις τέλειες μέρες που περάσαμε και το μαριτσακι μου για την τέλεια φιλοξενία.Σας αγαπώ πολύ!!!!

..........................συνεχίζεται.............................

Λίστες....part 1

Τσαγκαροδευτέρα.Ακόμη και αν δεν δουλεύεις η Δευτέρα πάντα βαριά σου κάθεται!Σηκώνεσαι , πίνεις το ζεστό καφέ σου , συμμαζεύεις το σπίτι σου , παίζεις με το παιδί σου , μαγειρεύεις , ταΐζεις , κοιμίζεις ,σκέφτεσαι πόσο ωραίο ήταν το σαββατοκύριακο που πέρασε και ξάφνου κάπου ανάμεσα στον μεσημεριανό ύπνο του παιδιού και στα φασολάκια που βράζουν ανακαλύπτεις ότι έχεις ανάγκη να κάτσεις και να γράψεις τι θέλεις.Να κάνεις μια καινούρια λίστα που να σου υπενθυμίζει τι θα σε κάνει πραγματικά χαρούμενη από δω και πέρα.Να τρέχεις σ αυτην όποτε ξεχνάς τι είναι πραγματικά αυτό που ζητάς και όποτε μπλοκάρει το μυαλό σου.Ξεκινάς....

ΘΕΛΩ  να μάθω να φτιάχνω ρούχα.
ΘΕΛΩ να συνεχίσω την yoga.
ΘΕΛΩ να μάθω να τρώω υγιεινά.
ΘΕΛΩ να γεμίσω το σπίτι μου με όμορφα αντικείμενα.
ΘΕΛΩ να παίζω με τον μικρό μου.
ΘΕΛΩ να κάνω ταξίδια με το αγόρι μου.
ΘΕΛΩ να πηγαίνω για φαγητό με τους φίλους μου.
ΘΕΛΩ να βοηθήσω τους γονείς μου.
ΘΕΛΩ να είμαι καλό στήριγμα για την αδερφή μου.
ΘΕΛΩ να θελήσω να κόψω το κάπνισμα.
ΘΕΛΩ να βλέπω ωραίες ταινίες με το αγόρι μου.
ΘΕΛΩ να τον βοηθήσω να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα.
ΘΕΛΩ να μάθω να φτιάχνω γλυκά.
ΘΕΛΩ να είμαι ευγνώμων.
ΘΕΛΩ να είμαι χαμογελαστή.
ΘΕΛΩ μόνο θετικές σκέψεις.
ΘΕΛΩ να είμαι καλή μαμά!!!!!!

Οι λίστες πρέπει να γίνονται.Το  γραπτό μένει.Τρέχεις εκεί όποτε βουλιάζεις και ξεχνάς.

Cinema....Saint Paul!!!!

Το φθινόπωρο ψιλομπαίνει , προσέχουμε στην αρχή της λέξης το ψιλο γιατί ακόμα κοντομάνικοι είμαστε όλοι.Αποφάσισα λοιπόν φέτος ,  για τον χειμώνα ,  να φτιάξω μία λίστα με τις ταινίες που πρέπει οπωσδήποτε να δω.Άρχισα να ψάχνω σε λίστες για να καταλήξω ποιες θα παίξουν στην πρώτη δεκάδα.Κατέληξα στις εξής :

The Thomas Crown Affair

The Reservoir Dogs

Being John Malkovich

Cashback

Garden State 

Into the wild

Little miss sunshine

Persepolis

και οι δυο τελευταίες που ω ναι δεν έχω δει ακόμη είναι ο Νονός και ο Ταξιτζής.Νομίζω  ότι ήρθε η ώρα να τις δω.Αν υπάρχει καμία άλλη πρόταση καλώς να ορίσει!!!!!!

       Για τα τραγικά γεγονότα στο Χυτήριο στην Αθήνα δεν έχω να πω πολλά πέρα του ότι λυπάμαι και πραγματικά ανησυχώ για το που αλλού μπορεί να μας φτάσει αυτή η κατάσταση.Αν σήμερα προσπαθούν να φιμώσουν την τέχνη αύριο θα μας φιμώσουν όλους και μεθαύριο θα χαθεί κάθε δικαίωμα μας.

 

:( ......

 Είχα μέρες να γράψω και το πρωί που σηκώθηκα αποφάσισα πως σήμερα είχε έρθει η ώρα.Δεν είχα αποφασίσει το θέμα και περίμενα μέχρι ο Βασίλης να πέσει για τον μεσημεριανό του ύπνο.Άνοιξα λοιπόν τον υπολογιστή , κοίταξα από δω ,κοίταξα από κει και θέμα δεν μου ερχότανε.Είπα λοιπόν να δω κάτι τελευταίο και να γράψω ότι μου κατέβει όπως κάνω συνήθως. Δυστυχώς και θα καταλάβετε παρακάτω γιατί λέω δυστυχώς το τελευταίο που διάβασα ήταν ένα blog αφιερωμένο σ ένα αγγελάκι Άλλαξαν τα πλάνα λοιπόν και αντί να γράψω θα αφιερώσω τις εικόνες παρακάτω στο αγγελάκι που λεγόταν Ιωάννα και στους γονείς της.

Αξίζει πραγματικά να διαβάσετε το http://www.giatinioanna.com/ .

Το μόνο που έχω να πω είναι ότι η σκέψη μας είναι μαζί τους.

Οι εικόνες είναι από το weheartit.com

Αγανάκτησα....πια

 Περνούν οι μέρες και τίποτα από αυτά που συμβαίνουν γύρω σου δεν περιγράφεται με λέξεις .Ο καιρός αν και τέλη Σεπτέμβρη θυμίζει περισσότερο αρχές Ιούνη.Ο κόσμος αγωνιά για το πώς θα περάσει ο χειμώνας.Από τώρα μετρούν ανάποδα για την διανομή του πετρελαίου και πόσοι από εμάς θα μπορέσουν να ζεσταθούν και φέτος.Η τηλεόραση ανακυκλώνει συνεχώς τα ίδια και τρομοκρατεί τον κόσμο.Την γιαγιά στο χωριό,την άνεργη μάνα,τον wanna be συνταξιούχο.Τα κέντρα των πόλεων γεμίζουν αγανακτισμένο κόσμο που δεν αντέχει πια.Τρομοκρατημένοι και τρώγοντας τα νύχια μας παρακολουθούμε το γελοίο παζάρι των μέτρων.Θα ψηφιστούν ,δεν θα ψηφιστούν ,θα βγούμε από το ευρώ,δεν θα βγούμε, πετάει ο γάιδαρος ,πετάει.

Προσπαθούμε να είμαστε αισιόδοξοι και να μην το βάλουμε κάτω.Πως;Κανείς δεν μας δίνει ελπίδα.Έχουμε φτάσει στα υποτιθέμενα καλύτερα χρόνια της ζωής μας.Μούφα.Μόνο μιζέρια,παραγκωνισμός και σαπίλα.Τίποτα δεν σ αφήνει να ζήσεις όπως θέλεις.Και δεν μιλάω για τα λεφτά.Μιλάω για τα όνειρα ,για τις ελπίδες και για την ζωή.Για την ζωή που πάνε να μας κλέψουν.Που μας θέλουν φυτά να παρακολουθούμε τις τελευταίες εξελίξεις.Εκεί πρέπει να γίνει η ανατροπή.Και έχοντας μια τελευταία ελπίδα  πιστεύω ότι θα γίνει.Εγώ τουλάχιστον θα προσπαθήσω να την κάνω.Όχι για μένα.Για το μικροσκοπικό κορμάκι που κοιμάται δίπλα μου.

Ουφ τα πα!!!!!!!!!

My girlfriends......

Πιστεύω δυνατά στη γυναικεία φιλία.Στη ζωή μου ελάχιστες ήταν οι φορές που προδόθηκα από φίλη και άπειρες που μου στάθηκαν σαν οικογένεια.Μεγαλώνοντας ο κύκλος μίκρυνε γιατί η καθημερινότητα και τα θέλω άλλαξαν.Έχω την ευτυχία να έχω καλούς και έμπιστους  ανθρώπους κοντά μου.Οι φίλες μου είναι πέντε και τις λατρεύω.Θα αναφερθώ στις τρεις που μου φύγανε στα ξένα αλλά ξέρω ότι είναι πάντα εδώ.
   Καλούδα: αρνούμε πεισματικά να την φωνάζω έτσι και δεν έχει κανένα πρόβλημα.Μας ένωσε μια δύσκολη δουλεία πριν πέντε χρόνια.Την δουλειά την χάσαμε,η μάλλον φύγαμε εμείς άρον τον άρον, όμως τη σχέση μας την κρατήσαμε.Δεν ταιριάζουμε και όμως ταιριάζουμε.Όταν θα βρεθούμε μετά τα βασικά τι κάνεις τι κάνω αναλύουμε όλο τo hollywood και πολύ μας αρέσει.Την αγαπώ γιατί είναι καλό παιδί με την έννοια του όρου και για κάτι ακόμη.Αγάπησε τόσο πολύ τον Βασίλη από την κοιλιά μου που πραγματικά δεν το περίμενα.Για μένα αυτό είναι σημαντικότατο.Χαίρομαι γιατί είναι ευτυχισμένη σε ένα μέρος που της πάει γάντι και με έναν άνθρωπο που της ταιριάζει σε όλα όσα έψαχνε.
   Lou:Το Λουιζάκι μου φεύγει σήμερα και είναι ο λόγος αυτού του post.Κατασταλαγμένη και σκεπτόμενη την αγαπώ γιατί μαζί της μπορώ να μιλάω ώρες και να νιώθω ότι καταλαβαίνει και την τελευταία λέξη.Είναι ανήσυχη φύση και βαθιά συναισθηματική.Με την Λουίζα μας ένωσε το alter ego μου,θα αναφερθώ παρακάτω πριν εφτά χρόνια και ταιριάξαμε νομίζω από την πρώτη στιγμή.Με κάνει και γελάω τρελά και αυτό για μένα είναι σημαντικό.Όταν ταιριάζεις  με κάποιον και στο χιούμορ ξέρεις αν μη τι άλλο ότι περνάς καλά.Κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή της και είμαι πολύ περήφανη γι αυτήν.Η σκέψη μου είναι μαζί σου και είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις.
   Το alter ego mou aka μπάμια aka μαριτσάκι aka μούμια aka Κορίννα.Είναι η αδυναμία μου τι να κάνουμε????Την αγαπώ χωρίς πολλά γιατί και τι.Με εκνευρίζει και την εκνευρίζω , με βρίζει και την βρίζω  όμως δεν μου θυμώνει και δεν της θυμώνω πότε.Μου έχει σταθεί σε πολύ δύσκολες στιγμές και δεν το ξεχνώ.Έχουμε περάσει βράδια αξημέρωτα πίνοντας καλά κρασιά και συζητώντας .Οι εκδρομές μας  ήταν επικές καθώς και οι βόλτες μας με το μηχανάκι στους δρόμους της πόλης.Είναι η αδερφή ψυχή δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω..Είμαι περήφανη για όσα έχει καταφέρει και για όσα είμαι σίγουρη ότι θα καταφέρει στο μέλλον.
    Αυτά με πολύ λίγα λόγια είναι τα τρία από τα πέντε κορίτσια μου.Για τις άλλες δύο θα αναφερθώ κάποια άλλη στιγμή. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τις φίλες μου αλλά θα καταντήσω γραφική.Θα αρκεστώ στο ότι τις αγαπώ και είμαι εδώ για αυτές όποτε με χρειαστούν.
   Καλό ταξίδι Λουιζάκι καλή αρχή!!!!!!!!!!!!!!

Rain,,,,,,,,,Y

Με δύο άντρες μέσα στο σπίτι η ηρεμία είναι μία λέξη που ξεχνάς για λίγο.Όταν δε, είναι μπαμπάς και γιος που βρίσκονται τρεις μέρες , πρωί βράδυ , τότε σίγουρα θέλεις να πάρεις τα βουνά.Κυριακή βράδυ και τα απομεινάρια ενός τριημέρου είναι ένα σπίτι παντού αυτοκίνητα και μπάλες , ένα κουρασμένο νήπιο στο κρεββάτι  να κοιμάται βαθιά ,ο μπαμπάς τρισευτυχισμένος να ξεκουράζεται στον καναπέ και εγώ έχοντας σηκώσει τα χέρια ψηλά να μονολογώ για το πότε θα καθαριστεί το χάος που άφησαν πίσω τους.

Οι μέρες που πέρασαν ήταν άκρως οικογενειακές και φθινοπωρινές.Ο καιρός μας επέτρεψε δύο σύντομες βόλτες ίσα ίσα να πάρει το παιδί τον αέρα του και μετά βουρρρ στο σπίτι για φασαρία.Δεν μετάνιωσα καθόλου που μείναμε μέσα το Σάββατο το βράδυ, γιατί όσο κλισέ και αν ακούγεται όταν δεν έχεις και πολύ όρεξη για νυχτοπερπατήματα το καλύτερο αντίδοτο είναι ένα κάλο κρασί και μία ταινία. Για ταινία δεν έχω να προτείνω γιατί δεν θυμάμαι τον τίτλο , όμως το κρασί και κάπου εδώ η φίλη μου Κορίνα θα με καταλάβει δεν ήταν άλλο από το λευκό του κυρ-Γιάννη.Παράγκα λέγεται και αν δεν το έχεις δοκιμάσει,που το αποκλείω κάντο.Με καρμπονάρα με όλα της τα λιπαρά είναι μαγεία.Κοιμάσαι σαν πουλάκι με ένα χαμόγελο να ψιλοσκάει στα χείλη και με όνειρα χορτάτα να σε συντροφεύουν σαββατόβραδο.Κυριακή με part 2  της συννεφιάς .Σ αυτήν την πόλη μην πει να βρέξει το ανοίγει το βρυσάκι .Αγαπώ για έναν πολύ καλό λόγο την Κυριακή.Δεν μαγειρεύω για κανέναν.Μήτε μικρό ,μήτε μεγάλο.Μαμά cooking............AyeaHHHHHHH!!!!!!!!Καφές χωρίς παιδί,για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι και κουβέντες για το που οδηγούμεθα και τι πρέπει να κάνουμε εμείς , ο καθένας ξεχωριστά.Συζητήσεις που πότε δεν βγάζουν πουθενά , ιδέες που πρέπει να ακούγονται.Το καθιερωμένο τζόκερ που πότε δεν πιάνουμε , μία ακόμη ταινία γιατί μας έπιασε ο χειμώνας , το παιδί αγκαλιά και πάλι πίσω σπίτι στο δικό μας κόσμο που μόνο εμείς χωράμε , που κάνουμε πολύ φασαρία ,που αναστατώνουμε  το σαλόνι με τα παιχνίδια και που στο τέλος αν και γκρινιάζω συγυρίζω το χάος με μεγάλη ικανοποίηση.

Έκθεση....

Χρόνια τώρα για τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης η έκθεση δεν είναι τίποτα παραπάνω από τρομερή κίνηση στους δρόμους και πολλές άνευ λόγου εκδηλώσεις.Από την άλλη εμένα μου θυμίζει κάθε χρόνο τα παιδικά μου χρόνια.Την πρώτη Κυριακή που μαζί με τη μαμά μου και την αδερφή μου κατηφορίζαμε την ροτόντα για να βρεθούμε μπροστά στην επιβλητική πύλη , εκεί Εγνατία με Αγγελάκη ,και να κόψουμε τα εισιτήρια μας.Τον χώρο με τα πολλά καινούρια αυτοκίνητα που πάντα μου έκαναν τρομερή εντύπωση το πόσο όμορφα γυάλιζαν και τι ωραία χρώματα είχαν.Τα περίπτερα των διαφορετικών χωρών αλλά και αυτά με τα παιχνίδια.Η μυρωδιά από τα βρώμικα στην καντίνα του Παλαί Ντε Σπορ καθώς και τα ζαχαρωμένα αμύγδαλα που τρώγαμε με τις χούφτες.Τα μπαλόνια με το ήλιο που η καθεμιά μας έδενε στο χεράκι της. Ώρες βόλτας και παιχνιδιού στις αυτοσχέδιες παιδικές χαρές.
Αυτές τις αναμνήσεις θέλησα να δώσω και στον μικρό μου.Και έτσι την Κυριακή παρέα πάντα με την μαμά μου και την αδερφή μου κατηφορίσαμε μαζί με τον Βασίλη στην έκθεση Θεσσαλονίκης.Η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν θύμιζε εκείνα τα χρόνια.Στον αέρα υπήρχε το άγχος και η θλίψη της σημερινής κατάστασης.Δεν πτοηθήκαμε.Γυρίσαμε και πάλι τα διάφορα περίπτερα , τα οποία ήταν ελάχιστα, πήραμε και πάλι ζαχαρωμένα αμύγδαλα και τρώγαμε μέχρι να μας πονέσει η κοιλιά.Παίξαμε στα ελάχιστα παιχνίδια που ήταν για την ηλικία του Βασίλη  ,μπήκαμε στο μουσείο ραδιοφώνου το όποιο είχε απίστευτα εκθέματα από τα πρώτα χρόνια των ραδιοκυμάτων και αφού αγοράσαμε το γνωστό μπαλόνι αποκαμωμένοι πια πήραμε το δρόμο του γυρισμού.
Ήταν μια πολύ όμορφη βόλτα και ας μην είχε την παλιά αίγλη.Και ας μην ήμουν οχτώ χρονών.Τουλάχιστον για δύο ώρες ξανάγινα.

Ένα ζεστό μπάνιο , ένα μυρωδάτο αφρόλουτρο , ένα ποτήρι καλό κρασί και ένα καλά στριμμένο τσιγάρο αποτελούν τον πιο ήσυχο επίλογο της μέρας.Ρουφάς μια τζούρα , πίνεις μια γερή γουλιά και κάπως έτσι αποχαιρετάς ένα γεμάτο καλοκαίρι με στεναχώριες αλλά και πολλές ευτυχισμένες στιγμές.Η ανεργία αλλά και οι πρώτες διακοπές του Βασίλη ,η κλεψιά αλλά και η επέτειος δύο γεμάτων χρόνων γάμου.Το δάκρυ αλλά και το χαμόγελο που νικάει τα πάντα.Πίνω άλλη μια γουλιά και προσπαθώ να κάνω το χειμερινό πρόγραμμα. Συνειδητοποιώ ότι πολλές φορές το χρόνο τελειώνουμε μια περίοδο και ξεκινάμε μια καινούρια.Στα γενέθλια μας ,την πρωτοχρονιά , το Σεπτέμβρη.Βάζουμε στόχους και απαγορεύσεις , κάνουμε όνειρα που διψάμε να τα πραγματοποιήσουμε.Και στο τέλος η γνωστή απογραφή.Ρουφάω άλλη μια τζούρα από το τσιγάρο μου και με τον ήχο της πρώτης φθινοπωρινής βροχής βάζω τον δικό μου χειμερινό στόχο.
Να χαμογελάω! 

Ταξίδι.....

Η ιστορία με τα βιβλία κρατάει χρόνια.Εκτός ότι μ'αρέσει να διαβάζω βιβλία και να ταξιδεύω μέσα στις σειρές των προτάσεων , αυτό που απολαμβάνω πραγματικά είναι η απόκτηση του από την αρχή.Μπαίνω στο βιβλιοπωλείο και ρουφάω μια γερή δόση από αυτό το υπέροχο άρωμα που  έχουν τα καινούρια βιβλία.Μέτα χάνομαι στους διαδρόμους.Δεν είμαι ειδική στο να διαλέγω  , μπορώ να πω ότι πολλές φορές έπεσα στην παγίδα του ευφάνταστου εξώφυλλου. Συνεχίζω το ταξίδι μου ανάμεσα στα ράφια και πιάνω στα χέρια μου ότι μου κινεί την περιέργεια.Γίνομαι κηπουρός , διακοσμητής , ντετέκτιβ , ψυχολόγος , μικρό παιδί. Λευκώματα με γυαλιστερό εξώφυλλο , εγκυκλοπαίδειες πολλών κιλών ,μυθιστορήματα με ευρηματικούς τίτλους.Όλα κρύβουν ένα καινούριο κόσμο μέσα τους που περιμένει να τον ανακαλύψω. Δεν ξέρω πραγματικά τι να διαλέξω.Ποιο να πάρω και ποιο να αφήσω πίσω.Το τηλέφωνο με επαναφέρει στην πραγματικότητα.
-Που είσαι ο μικρός άρχισε να δυσανασχετεί!!!
-Εεεεερχομαι.

Φεύγω ικανοποιημένη και με μια μικρή σακούλα στα χέρια.Πήρα και στο Βασίλη το εισιτήριο για το ταξίδι του στη χώρα του Νικηφόρου με το ασθενοφόρο! Εγώ θα μοιραστώ τα προσεχή βράδια μου με τις "Γυναίκες του Αυγούστου".

Ιφιγένεια εν αυλίδι...

Το θέατρο το αγαπώ.Από πάντα.Ήταν το μεγαλύτερο μου όνειρο.Πάντα διάβαζα , προετοιμαζόμουν αλλά  κάτι με σταματούσε.Ίσως να μην το ήθελα τόσο πολύ ,όπως συζητούσα τις προάλλες με την φίλη μου Τίνα που μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για την τέχνη.Παρόλα αυτά όταν βρίσκω ευκαιρία κυνηγάω πάντα τις καλές παραστάσεις.Και μία τέτοια ήταν η Ιφιγένεια εν Αυλίδι από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βεροίας.

Μία παράσταση καθόλα επίκαιρη.Με μάγεψε.Στην αρχή το σκηνικό με παραξένεψε.Μία λίμνη,μία γραφομηχανή και το τραπέζι με τις  καρέκλες.Στη συνέχεια όμως όλα έδεναν αρμονικά.Με τον κατάλληλο φωτισμό και την υπέροχη μουσική του Κ.Βήτα ζούσες το έργο μαζί με τους ηθοποιούς.Για μένα τα κορίτσια ένας από τους ωραιότερους χορούς που έχω δει.Η κα. Α ντωνοπούλου μαγική φωνή.Σαν να ακουγόταν από κάποιο ξέφωτο η φωνή της.Όλοι οι ηθοποιοί δυνατοί στο λόγο τους και με την δραματικότητα που ήθελε το έργο.Τίποτα πιο πολύ τίποτα πιο λίγο.Δεν θα πω για τους γνωστούς μεγάλους όπως ο κος Χατζησάββας , η κα Καραμπέτη και ο κος Μάινας αλλά για τους δύο που δεν είχα ξαναδεί και μου έκαναν μεγάλη εντύπωση.Η κα Πάππα σαν πορσελάνινη κούκλα ερμήνευε πολύ πειστικά την Ιφιγένεια και σου μετέφερε  το αδιέξοδο που τις είχε γράψει η μοίρα.Ήθελες να κατέβεις και να της κάνεις μια μεγάλη αγκαλιά, έτσι λεπτεπίλεπτη πως την αντίκριζες.Από την άλλη ο κος.Στάνκογλου δυνατός στρατηλάτης, ήταν ένας αξιόλογος Αχιλλέας που με την πυγμή της φωνής και και του αναστήματος του πάνω στη σκηνή, ακόμα και μέσα στην Τροία τον έβλεπες.

Ευχαριστώ όλους τους συντελεστές για το ταξίδι που μας πήγαν την προηγούμενη εβδομάδα.

Κουζίνα....not

Είναι γνωστό της φύσης και των φίλων μου ότι εγώ και η μαγειρική είμαστε δύο δρόμοι που κάπου κάπου συναντιόμαστε όμως κάνουμε και πολύ καιρό να τα πούμε!Πέραν των γνωστών συνταγών βλέπε μακαρόνια ,κανα τουρλού,κανα αρακά( γενικά το λαδερό το τρώμε πολύ αναγκαστικά γιατί είναι κομματάκι εύκολα) η φαντασία μου είναι φτωχή!!!Σήμερα όμως μιας και η αίτηση διαζυγίου είναι κοντά ,και θα χει και δίκιο ο άνθρωπος ,είπα να πρωτοτυπήσω.Καλά μην τρελαθούμε δεν έφτιαξα και πάπια με ανανά!Ένα ρυζότο με κοτόπουλου και κάρυ!Και ωωωωωω!!!!!τι έκπληξη τρωγόταν.Και μπορώ να πω ότι ήταν και νόστιμο.Μια περηφάνια με κατέκλυσε και φούσκωσα σαν παγόνι.Δεν είναι και λίγο έτσι δεν είναι?????Ναι ναι απαντάμε στην τρελή.
Πάντως αν με ρωτάς ζηλεύω πολύ τους ανθρώπους με φαντασία στην κουζίνα.Που τα βρίσκουν και τα κάνουν απορώ!Να! βλέπω κάτι εικόνες σαν τις παρακάτω και αναρωτιέμαι : εγώ πότε θα γίνω μαγείρισσα????

Το κοτοπουλάκι πάντως ήταν πολύ εύκολο.Ρίχνουμε σε λάδι ψιλοκομμένο κρεμμύδι ,πράσινη πιπεριά ,καρότο ,στήθος κοτόπουλο σε κύβους ,ρύζι,αλάτι,πιπέρι και μισή κουταλιά του γλυκού κάρυ.Τα τσιγαρίζουμε για 5 λεπτά και σιγά σιγά προσθέτουμε το νερό ανακατεύοντας συνέχεια μέχρι να χυλώσει.Και σε τρία τέταρτα με μία ώρα σε μεσαία φωτιά έτοιμο!!!!!!Καλή μας όρεξη.....

Διακοπές τέλος......(part 2)

Μπορεί να γυρίσαμε όμορφες παραλίες,να σκίσαμε τα κύματα στα δυο(χοχοχοχο το άλλο με τον τοτό το ξέρεις)να καήκαμε από τον ήλιο άλλα δεν μείναμε μόνο εκεί!Τα βράδια μας τα γυρίσαμε και τα ήπιαμε δεν μπορώ να πω!!!!Όχι υπερβολές γιατί η πρόνοια θα μας μάζευε.Λίγο και κάλο! Πολύ  φαΐ για κακή τύχη της ζυγαριάς μας!Αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο είναι τα δύο κιλά παϊδάκια που σακατέψαμε τέσσερα άτομα!!!!!Για αποφυγή της ξεφτίλας ,ντοκουμέντα από αυτό το τσιμπούσι δεν έχω.Έχω όμως από τα τέλεια γλυκά που φάγαμε στο Αργοστόλι και που σαν να μην έφθανε η πρώτη φορά πήγαμε και δεύτερη.Και για του λόγου το αληθές

Πεντανόστιμα και σπιτικά από την μητέρα του ιδιοκτήτη δεν μπορούσες να σταματήσεις!Το μαγαζί ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.Μόνο το όνομα του έφθανε για να με πείσει.Chocolatata!Πως να πεις όχι σε μαγαζί με αυτήν την επιγραφή!

Τώρα λοιπόν που ξαναβλέπω τις φωτογραφίες και μου έρχονται στο μυαλό οι εικόνες ,κάνοντας μία σύντομη απογραφή των προηγούμενων ημερών θα πω αντίθετα στο ρεύμα ότι κάθε φέτος και καλύτερα!!!! Γιατί καλό είναι το ποτήρι να το βλέπουμε γεμάτο!Ούτε καν μισογεμάτο!!!

Καλή συνέχεια του καλοκαιριού να χουμε!!!!!!!

Διακοπές τέλος....

Όταν γυρνάς από διακοπές τα συναισθήματα σου είναι ποικίλα.Χαρά που επιστρέφεις στη βάση σου και λύπη για τις όμορφες στιγμές που φύγαν μακρυά.Ευτυχώς που το μυαλό χωρά χιλιάδες αναμνήσεις.
Οι πρώτες διακοπές του Βασίλη περιείχαν πολύ γέλιο .πολύ θάλασσα ,πολλές βόλτες και γενικά όλα τα ζήσαμε πολύ.Από τη στιγμή που μπήκαμε στο αυτοκίνητο στις τρεις το χάραμα είχαμε έναν παιδαριώδες ενθουσιασμό.Άδεια η πόλη ξεκινήσαμε με έναν γεμάτο φούσκα και διάθεση ανεβασμένη.

Το ταξίδι μεγάλο οι εικόνες όμως μαγικές.Για πρώτη φορά στη ζωή μου εκτίμησα την ανατολή και τα χρώματα που παίρνει ο ουρανός την ώρα εκείνη.Δεν ξέρω αλλά νομίζω ότι από την ημέρα που αποκτήσαμε τον μικρό εικόνες σαν την παρακάτω τις αντιλαμβάνομαι διαφορετικά.

Νωρίς το πρωί φθάσαμε στην Βασιλική και πήραμε το πρώτο πλοίο για να περάσουμε στην Κεφαλλονιά.Οι τρεις μας ενθουσιασμένοι λες και μας είχαν κλεισμένους στο κλουβί.

Μετά από μία ώρα ήμασταν Φισκάρδο και βουρρρρρ για Ληξούρι.Χαθήκαμε δεν θα πω ψέμματα.Πολλές στροφές ,πολλά χιλιόμετρα πιο πριν δεν θέλει και τίποτα για να χάσεις μια πινακίδα.Να ναι καλά ο άγιος gps τον βρήκαμε τον δρόμο.Και έτσι επισήμως άρχισαν οι διακοπές μας.Μέναμε σε ενα καταπληκτικό σπίτι στο χωριό Χαβδάτα λίγο πιο έξω από το Ληξούρι.Και κάπου εδώ θα με συγχωρέσετε γιατί θέλω να γράψω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Δημήτρη και την Ελευθερία για την υπέροχη φιλοξενία και την απίστευτη παρέα τους.

Το παραπάνω αντικρίζαμε στον πρωινό μας καφέ.Και κάπου στο βάθος όλες οι κακές και μίζερες σκέψεις του χειμώνα χάνονταν.Ο μικρός έτρεχε,έπαιζε,ανέβαινε τις σκάλες (αυτή η τελευταία ανακάλυψη δεν μας ήταν και τόσο ξεκούραστη) γελούσε με την καρδιά του.Και μετά σου λέει οτι ο αέρας δεν κάνει την διαφορά.Οι παραλίες του νησιού απίθανες  αν και λίιιιιιιιγο βαθιές.Πεντακάθαρες και αναζωογονητικές.

 Για πρώτη φορά στα Επτάνησα ενθουσιάστηκα.Οι άνθρωποι πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικότατοι.Αν λύσουν και το θεματάκι του είμαι στο χωριό και αφήνω το αυτοκίνητο στη μέση του δρόμου για να πάρω λεμόνια  όλα θα είναι άψογα.

συνεχίζεται...........