Αν είσαι από τους τυχερούς-άτυχους και δεν βρίσκεσαι σε κάποια παραλία να σου χτυπάει τα πόδια το κύμα και να τρως τους υπέροχους λουκουμάδες που μόνο στη θάλασσα έχουν τόσο υπέροχη γεύση μην σκας.Δεν είσαι ο μόνος.
Η πόλη είναι άδεια και το λιγότερο που αισθάνεσαι είναι ότι σου ανήκει.Σάββατο πρωί και το ξυπνητήρι ,ο Βασίλης ντε ,άρχισε να κελαηδάει από τις 6:30.Γαλατάς θα γίνει να μου το θυμηθείτε!!Αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε την άδεια πόλη.Φάγαμε το πρωινό μας και έτοιμοι προς αναχώρηση.Οι δρόμοι άδειοι , τα πάρκινγκ ελεύθερα(αυτό έπρεπε να το αποθανατίσω και να το κοιτώ με νοσταλγία το χειμώνα)και εμείς οι δυο ανάμεσα σε τουρίστες και ξεχασμένους κατοίκους της πόλης να ευχαριστιόμαστε το καλοκαίρι.Περπατήσαμε χέρι χέρι την Τσιμισκή , την Μητροπόλεως ,χαζέψαμε τις βιτρίνες με τα μεγάλα αυτοκόλλητα SALES.Κολλήσαμε στα μαγαζιά παιχνιδιών.Και όταν λέω κολλήσαμε το εννοώ γιατί ο Βασίλης έβαλε το μουτράκι του στην βιτρίνα και όλο λαχτάρα μου έδειχνε τα παιχνίδια. 'Αντε να εξηγήσεις σε ένα παιδάκι 13 μηνών ότι όλα τα φορτηγά και όοοολες οι μπάλες δεν είναι δικά μας.
Η πόλη είναι άδεια και το λιγότερο που αισθάνεσαι είναι ότι σου ανήκει.Σάββατο πρωί και το ξυπνητήρι ,ο Βασίλης ντε ,άρχισε να κελαηδάει από τις 6:30.Γαλατάς θα γίνει να μου το θυμηθείτε!!Αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε την άδεια πόλη.Φάγαμε το πρωινό μας και έτοιμοι προς αναχώρηση.Οι δρόμοι άδειοι , τα πάρκινγκ ελεύθερα(αυτό έπρεπε να το αποθανατίσω και να το κοιτώ με νοσταλγία το χειμώνα)και εμείς οι δυο ανάμεσα σε τουρίστες και ξεχασμένους κατοίκους της πόλης να ευχαριστιόμαστε το καλοκαίρι.Περπατήσαμε χέρι χέρι την Τσιμισκή , την Μητροπόλεως ,χαζέψαμε τις βιτρίνες με τα μεγάλα αυτοκόλλητα SALES.Κολλήσαμε στα μαγαζιά παιχνιδιών.Και όταν λέω κολλήσαμε το εννοώ γιατί ο Βασίλης έβαλε το μουτράκι του στην βιτρίνα και όλο λαχτάρα μου έδειχνε τα παιχνίδια. 'Αντε να εξηγήσεις σε ένα παιδάκι 13 μηνών ότι όλα τα φορτηγά και όοοολες οι μπάλες δεν είναι δικά μας.
Φτάσαμε στο Λευκό Πύργο και αφήσαμε τον ήλιο να μας κοκκινίσει τα μάγουλα.Ξαπλώσαμε στο γρασίδι και ατενίσαμε τα καράβια που κάνουν βουμ-βουμ.Μα και τα αυτοκίνητα βουμ-βουμ κάνουν.Ναι στη γλώσσα του παιδιού μου όλα τα μεταφορικά μέσα κάνουν βουμ-βουμ.Και εγώ συμφωνώ μαζί του.
Κυριακή πήραμε τον φούσκα και πήγαμε εκδρομή στη Βέροια στην προγιαγιά του Βασίλη και δικιά μου αδυναμία.Η αλήθεια είναι πως ακόμη και τώρα που έχω γίνει μαμά σαν φτάνω στην Βέροια και πάω στη γιαγιά μου νιώθω σαν να είμαι και πάλι 10 χρονών.Πολλά καλοκαίρια σαν παιδιά μαζί με την αδερφή μου τα περάσαμε εκεί.Καλοκαίρια γεμάτα βόλτες με τα ποδήλατα , μεσημεριανούς ύπνου ,αραλίκι στην βεράντα με καρπούζι και πολλά πολλά παγωτά.Γιατί η γιαγιά δεν μας χαλούσε ποτέ χατίρι.Ακόμη και τώρα.Κρυφοχαίρομαι που δεν χαλάει χατίρι ούτε στον γιο μου.Που την βλέπω μέσα από τα μάτια του Βασίλη να φωτίζεται το πρόσωπο της και να ξαναγίνεται και αυτή μικρό παιδί.
Οι αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια είναι πλούσιες και περιλαμβάνουν πολλή αγάπη,πολλές βόλτες ,πολλά παιχνίδια και πολλά σαρμαδάκια.Γιατί είναι το αγαπημένο μου φαγητό και η γιαγιά μου μου κάνει πάντα την έκπληξη.Γιατί έτσι είναι η Γαρυφαλλίτσα.Η καλύτερη γιαγιά του κόσμου και δεν μου χαλάει χατίρι ποτέ.Αμ'πως!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου