Γιατί έτσι....

Αυτές τις μέρες δεν βολτάραμε παρά μόνο κάποιες γραφειοκρατικές υποθέσεις που έπρεπε να κλείσουν!Τίποτα το ιδιαίτερο και τίποτα το συγκλονιστικό!
Και όμως μια βόλτα στην παραλία της πόλης άξιζε για να γεμίσει την μέρα μου.Είχα χρόνια να περπατήσω  χωρίς άγχος.Δεν θυμάμαι καλά καλά την τελευταία μου φορά με τόσο ελεύθερο χρόνο.Αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ.Ένας παγωμένος καφές,άνετα σανδάλια ,ο μικρός σπίτι και εγώ μόνη μου να κοιτάω την θάλασσα και να κάνω όνειρα!Όνειρα για εμένα και την οικογένεια μου.Σχέδια κοντινά και μακροπρόθεσμα.
Περπατούσα στην άκρη του δρόμου και σκεφτόμουν ότι πραγματικά μπορείς να περνάς καλά και χωρίς τυμπανοκρουσίες.Έτσι απλά.Ήταν όλα τόσο ήσυχα όμως και τόσο θορυβώδης. Εγώ επέλεγα τι θα ακούσω και τι θα με ενοχλήσει.
Σαν αυτή την στιγμή.Είμαι στη βεράντα μου και γράφω ενώ πιο εκεί μάνα και κόρη μαλώνουν.Δύσκολη η εφηβεία!!!Όλα αυτά δεν με αγγίζουν.Γιατί διαλέγω να απολαύσω το στριφτό μου τσιγάρο αυτήν την ζεστή νύχτα ,στο μπαλκόνι μου νιώθοντας την αγάπη που έρχεται μέσα από το σπίτι, από τους δύο σημαντικότερους ανθρώπους της ζωής μου.Γιατί αυτά αξίζουν.
Γιατί?Γιατί έτσι.....